اگرچه افسانه جبهه غربی و قایق های U آلمانی در تاریخ ماندگار شده اند، اما کمتر کسی از نقش دوچرخه سواران جسور در این واقعه حماسی خبر دارد. این واقعه تاریخی متحیر کننده بخشی از گزارشی است که در «مجله دوچرخه و طبیعت» منتشر شده است.
در ۲۱ آگوست ۱۹۱۴، یک سرباز هفده ساله انگلیسی به نام جان هنری پار (John Henry Parr ) به همراه چند دوچرخه سوار دیگر به یک مأموریت اکتشافی- شناسایی در جبهه جنوبی بلژیک فرستاده شدند تا درباره موقعیت ارتش آلمان اطلاعاتی را به دست آورند. آنها توانستند با شناسایی موقعیت نیروهای نازی، خط آتش نیروهای متفقین برای کوبیدن آنها را پیشنهاد دهند، اما جان در هنگام برگشت سوار بر دوچرخه مورد اصابت قرار گرفت و کشته شد تا بدین ترتیب نام خود را به عنوان اولین سرباز انگلیسی کشته شده در این جنگ بزرگ ثبت کند. طی چهار سال بعد، بیش از ۷۰۰ هزار نفر به او پیوستند. اینکه اولین کسی که کشته شد یک دوچرخه سوار بود، به خودی خود عجیب نبود زیرا دوچرخه ها به دلیل سرعت، سکوت و ظرفیت نسبیشان برای مأموریت های خطرناک شناسایی، انتقال پیام ها و همچنین حمل و نقل های پزشکی به کار گرفته می شدند.
این امر چنان تأثیرگذار بود که در آغاز جنگ بیش از چهارده هزار بریتانیایی به عنوان دوچرخه سواران ارتش استخدام شدند و به زودی تعداد آنها به بیش از صد هزار نفر رسید. در نیروهای فرانسوی و برزیلی این رقم حدود صد و پنجاه هزار بود. در پایان قرننوزدهم تقریبا ارتش همه کشورهای اروپا هم مانند ایالات متحده شامل یک یگان ضربت دوچرخه سوار بود. در واقع دوچرخه به جزء جدایی ناپذیر این ارتش ها تبدیل شد و به تدریج جایگزین سواره نظام ها گردید.
دلایل موفقیت دوچرخه سوار در ارتش چندان دور از ذهن نیست؛ نخست باید بدانیم که سرباز دوچرخه سوار، بر خلاف سواره نظام، می تواند مسیرهای سربالایی را بدون تولید هیچگونه صدایی پیش برود. این امر، برتری بسیاری را نسبت به دشمن پر سر و صدایش به او می بخشد. اما سکوت تنها مزیت استفاده از دوچرخه نیست بلکه سرعت، دیگر ویژگی مهمی است که می تواند بسته به شرایط، هم در زمان حمله و هم در هنگام عقب نشینی مورد استفاده قرار گیرد. قابلیت استتار دوچرخه هم یکی دیگر از امتیازت مهم دوچرخه است که می تواند منجر به شکست را به پیروزی تبدیل کند. دوچرخه سوار گاه میتواند در جاده های هموار به نحوی مستتر شود که عملاً مثل موجودی نامرئی به نظر برسد.
